ΧΓ2

1) Το διάλυμα του ισχυρού οξέος έχει μικρότερο pH.
2) ΗΑ +H₂O → Η₃Ο⁺ + Α^- .
Άρα στο διάλυμα περιέχονται μόρια νερού και ιόντα οξωνίου, Α- , υδροξειδίου. Συνολικά 4 σωματίδια.
3) ΗB + H₂O ↔ Η₃Ο⁺ + B^- .
Άρα στο διάλυμα περιέχονται μόρια νερού, μόρια ΗΒ και ιόντα B-, οξωνίου, υδροξειδίου. Σύνολο 5 σωματίδια.
4) Για πλήρη εξουδετέρωση απαιτούνται τόσα mol ΝαΟΗ όσα είναι και τα mol κάθε οξέος δηλαδή n=CV. Απαιτούνται δηλαδή ίσες ποσότητες ΝαΟΗ και ίσοι όγκοι.
5) Το διάλυμα Δ1 μετά την πλήρη εξουδετέρωση θα έχει pΗ=7, ενώ το δεύτερο διάλυμα επειδή τα ιόντα B^- αντιδρούν με το νερό σχηματίζοντας το ασθενές οξύ ΗΒ, ελευθερώνονται ιόντα ΟΗ^- και το pΗ θα είναι μεγαλύτερο από 7.
6) Με βάση τα προηγούμενα μόλις το διάλυμαΔ₂ αποκτήσει pH=7 δεν θα έχει εξουδετερωθεί πλήρως το οξύ, άρα θα έχουμε χρησιμοποιήσει μικρότερο όγκο διαλύματος ΝαΟΗ.