Ασθενή- Ισχυρά Οξέα

Έστω ένα ασθενές οξύ ΗΔ. Για τον ιοντισμό του έχουμε:

Μ

ΗΔ

+Η2Ο

↔

Η3+Ο

+Δ-

τελικά

C-aC



aC

aC

Ενώ για την εξουδετέρωση εξάλλου έχουμε:

mοl

ΗΔ

+ΝaOH

↔

NaΔ

+Η2Ο

αρχικά

n

n




Αντ/παρ

n

n


n

n

τελικά

0

0


n

n
α) Βλέπουμε ότι τα mοl κατά την εξουδετέρωση είναι ίσα. Κατά συνέπεια το οξύ ΗΓ που απαιτεί τον μεγαλύτερο όγκο διαλύματος ΝαΟΗ έχει περισσότερα mοl, άρα μεγαλύτερη συγκέντρωση και θα έπρεπε να είχε μικρότερο pΗ από τα άλλα δύο διαλύματα. Οπότε το ΗΓ είναι ασθενές οξύ.

Αφού τα διαλύματα των ΗΑ και ΗΒ απαιτούν ίσους όγκους διαλυμάτων βάσης, περιέχουν ίσο αριθμό mol οξέων και έχουν την ίδια συγκέντρωση. Το ΗΒ έχει μεταξύ των δύο μικρότερο pΗ, άρα αυτό είναι ισχυρότερο.

β) Για ένα ισχυρό οξύ, όταν εκατονταπλασιάσουμε τον όγκο, αραιώνοντάς το με νερό, τότε και η [Η3Ο+] υποεκατονταπλασιάζεται, δηλαδή:

[Η3Ο+]2= 0,01[Η3Ο+]1

-log[Η3Ο+]2 =-log(0,01[Η3Ο+]1)

pH2=pH1+2

Το οξύ που με την αραίωση αυξήθηκε το pΗ του κατά δύο μονάδες είναι το ΗΒ, οπότε αυτό είναι το ισχυρό.

γ) Αφού το ΗΒ είναι ισχυρό με pΗ=3 θα έχει συγκέντρωση C=10-3Μ ίδια με το διάλυμα του οξέος ΗΑ. Άρα για το ΗΑ:

[Η3Ο+]=10-4 = α·10-3

α1=0,1

Αφού το ΗΓ απαιτεί τετραπλάσιο όγκο διαλύματος ΝαΟΗ θα περιέχει και τετραπλάσιο αριθμό mοl άρα και συγκέντρωση C3=4·10-3Μ. Οπότε:

[Η3Ο+]=10-3 = α3·4·10-3

α3=0,25