a) Έχουμε εξουδετέρωση διαλύματος Βάσης (στο ποτήρι ζέσεως) από διάλυμα οξέος (στην προχοΐδα), άρα έχουμε οξυμετρία και όχι αλκαλιμετρία.
b) Αν η βάση ήταν ισχυρή, τότε στο ισοδύναμο σημείο θα είχαμε pΗ=7, ενώ εδώ το pΗ=5, οπότε η βάση είναι ασθενής.
c) Αν για πλήρη εξουδετέρωση απαιτούνται 40mL οξέος, τότε τη στιγμή που έχουμε προσθέσει 20mL του οξέος έχουμε εξουδετερώσει την μισή ποσότητα της βάσης και στο ποτήρι περιέχονται ίσες ποσότητες της ασθενούς βάσης και το άλατός της. Το διάλυμα είναι δηλαδή ρυθμιστικό για το οποίο ισχύει:
pΗ=pΚα+log(Cβας/Cοξ)
8= pΚα+log1
pΚα=8
pΚb=6
d) Τη στιγμή της πλήρους εξουδετέρωσης στο διάλυμα περιέχεται μόνο ένα αλάτι π.χ. ΒΧ όπου μόνο το κατιόν αντιδρά με το νερό.
| Μ | Β+ + | 2Η2Ο | ↔ | ΒΟΗ | + Η3Ο+. |
| αρχικά | C | | | | |
| Αντ/παρ | x | | | x | x |
| τελικά | C-x | | | x | x |
Αφού pΗ=5 άρα x=10-5 ενώ Κα=10-8, οπότε:
Κα=x2/C-x και κάνοντας την προσέγγιση C-x=C:
C=x2/Κα = 0,01Μ
e) α) Πριν αρχίσουμε την εξουδετέρωση το pΗ>8, άρα το χρώμα θα είναι μπλέ
β) ενδιάμεσο χρώμα (πράσινο).
γ) Κίτρινο
