Το διάλυμα του ΗCl είναι το πιο όξινο, αφού πρόκειται για ισχυρό οξύ, στη συνέχεια το ασθενέα οξύ ΗCΟΟΗ, το διάλυμα του ασθενούς οξέος-άλατος, το διάλυμα ασθενούς βάσης-άλατός της, μετά το διάλυμα ασθενούς βάσης (ΝΗ3) και το πλέον βασικό διάλυμα αυτό της ισχυρής βάσης ΝαΟΗ. Έτσι η ζητούμενη σειρά των διαλυμάτων κατά αύξουσα σειρά pΗ είναι:
Α, F, Ε, C, Β, D.
Το διάλυμα Ε είναι ρυθμιστικό και η προσθήκη μιας μικρής ποσότητας ισχυρής βάσης δεν αλλάζει πολύ την τιμή του pΗ. Σε αντίθεση με την προσθήκη σε νερό, όπου το διάλυμα γίνεται έντονα βασικό.
Η προσθήκη του ΝαΟΗ θα έχει σαν αποτέλεσμα:
Στο διάλυμα Ε:
ΗCΟΟΗ(αq) + ΝαΟΗ(s) → ΗCΟΟΝα(αq) + Η2Ο(l)
Ενώ στο νερό:
ΝαΟΗ(s) → Νa+(aq) + OH-(aq)
